Verslag wandelweekend Helvoirt van vrijdag 4 t.e.m. zondag 6 oktober 2019.
Voor ons 5de wandelweekend kozen we als locatie Hotel Guldenberg in Helvoirt (Nederland). 21 wandelaars schreven zich in, waaronder 4 nieuwkomers: Liliane en Aslam, Marie-Paule en Raymond.
De naam Guldenberg verwijst naar een zandheuvel die hier vroeger lag in het droge zandlandschap aan de noordkant van het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. Aan de zuidkant ervan was het moerassig en drassig gebied. Een boer bewoonde dit stuk land en hij hielp mensen om van noord naar zuid te komen en omgekeerd. Hij was bereid om voor een florijn de mensen met hun zwaarbeladen karren over de zandheuvel en door het moerassig gebied te trekken. Na het slaan van de eerste ‘Gulden (gouden) florijn” in 1252 werd de florijn mettertijd gulden genoemd. Vandaar de naam Guldenberg.
Alle deelnemers hadden rekening gehouden met mogelijke files en waren op het afgesproken uur ter plaatse. Na de broodjesmaaltijd, met onder andere karnemelk, werden de kamersleutels overhandigd en kon iedereen nog uitpakken voor de start van de 1ste wandeling (11 km – 9,7 km – 5,9 km).
Blijkbaar was kamer 1 uitgerust met een computergestuurd toilet (GROHE Sensia Arena Douchetoilet). Jammer dat de handleiding niet voorhanden was, anders had André nog meer uitleg kunnen geven over de bediening van het toilet.
De wandelschoenen werden aangetrokken en we konden starten aan onze uitgestippelde wandeling. Iedereen was nog fris en monter en niettegenstaande het beetje regen opteerde niemand voor de kortste afstand. Voor de 11 km waren er 8 deelnemers. Net zoals vorig jaar stelden we vast dat het “zwakke geslacht” in de meerderheid was (5 vrouwen en 3 mannen). In het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen deden we volgende gebieden aan: Hengstven – Boompjesven – Diepven – Zwarteberg.
In het voormalig landbouwgebied Hengstven komen liefhebbers van vogels, vlinders en akkerkruiden aan hun trekken. Vroeger lagen hier drie grote vennen die door landbouwontginningen zijn drooggelegd. Op de plek waar het Boompjesven lag is weer een ven gegraven.
Zaterdag werd een mooie en droge dag.
In de voormiddag wandelden we deels op Het Groene Woud Pad, richting “De IJzeren Man” met een keuze van 5,5 km – 6,9 km of 10,6 km.
Na de broodjesmaaltijd was er nog tijd om een rustpauze in te lassen. Om 13.45 uur vertrokken we met enkele wagens naar de parking van café-restaurant De Rustende Jager om de wandeling in het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen aan te vatten (7 km – 9 km – 13,5 km).
We reden via de Oude Bosschebaan, een oude handelsroute die ontstaan is in de middeleeuwen als verbindingsweg tussen ’s-Hertogenbosch en Antwerpen. De Oude Bosschebaan heette vroeger ook wel “De weg van Parijs naar Lübeck”. Het is ook de overgang van nat naar droog gebied.
Het natuurpark is 3500 ha groot en is één van de meest uitgestrekte stuifzandgebieden van West-Europa en wordt hierdoor ook wel de Brabantse Sahara genoemd. Daarvan is 270 hectare levend stuifzand, waar de wind vrij spel heeft. Dat zand is afgezet door poolwinden in de laatste ijstijd. Op de open stuifzanden groeien zandzegge, buntgras, pijpenstrootjes en diverse korstmossen. Op de heide vind je tussen de stugge struikhei hagedissen en zandloopkevers.
Niettegenstaande het lastig stappen was in het zand werd het een prachtige wandeling in het duinengebied. Bospaden wisselden af met eindeloze zandvlakten. Moet er nog zand zijn?
Na de wandeling konden we terecht in café-restaurant De Rustende Jager om onze dorst te lessen.
Zondagmorgen begon regenachtig.
Nadat iedereen de kamer had ontruimd en de drankrekening had vereffend konden we rond 9.30 uur starten met de laatste wandeling van 10,5 km of 7 km.
Via de Helvoirtsche Heide bereikten we het Afwateringskanaal ’s-Hertogenbosch-Drongelen in Noord-Brabant. Het 19,8 km lange afwateringskanaal, ook Drongels of Drongelens Kanaal genoemd, is tussen 1907 en 1911 gegraven om Het Bossche Broek te ontlasten bij wateroverlast.
We waren tijdig terug in het hotel en konden bij een aperitief nog nagenieten van de mooie wandelingen. Tijdens iedere wandeling konden we prachtige paddenstoelen bewonderen in allerlei groottes en kleuren.
Na de lunch namen we afscheid van elkaar en vertrokken we huiswaarts, sommigen moe van het vele stappen maar toch voldaan over de prachtige natuur die we konden bewonderen tijdens onze wandelingen.
Verslaggever: Guy De Coninck
©copyright 2008 daniel.verbeke | feedback